जेव्हा आपण एखाद्यावर विनाकारण टीका करतो. त्यामुळे त्याच्या पापांचे ओझे आपल्यालाच भोगावे लागते

बोध कथा
********************
कथा*

राजा पृथु एके दिवशी भल्या पहाटे घोड्याच्या तबेल्या कडे गेला. तेवढ्यात एक साधू तिथे भिक्षा मागायला आला. पहाटे भिक्षूला भिक्षा मागताना पाहून पृथुला राग आला. साधूची निंदा करून, विचार न करता, त्याने घोड्याची लिद तबेल्यातून उचलले आणि साधुच्या भांड्यात ठेवली, तो साधू देखील शांत स्वभावाचा होता.

साधू भिक्षा घेऊन तिथून निघून गेला आणि कुटीच्या बाहेर एका कोपऱ्यात ठेवली. काही काळानंतर राजा पृथू शिकारीसाठी जंगलात गेला. जेव्हा राजा पृथुने जंगलात पाहिले की एका झोपडीच्या बाहेर घोड्याच्या शेणाचा(लिद)मोठा ढीग आहे. त्यांना दिसले की येथे कोणीही स्थिर नाही तबेला नाही आणि दूरवर कोणतेही घोडे दिसत नाहीत. आश्चर्यचकित होऊन तो झोपडीत गेला आणि साधूशी बोलला. "राजा! तुम्ही एक गोष्ट सांगा, इथे घोडा नाही, तबेलाही नाही, मग ही घोड्याची लिद कुठून आली!

'' साधू म्हणाला '' राजन ! एका राजाने मला हे लिद भिक्षा म्हणून दिलेली आहे, आता वेळ आल्यावर हे लिद त्यांना खावेच लागेल. हे ऐकून राजा पृथुला सर्व घटना आठवली, तो साधूच्या पाया पडून माफी मागू लागला. त्याने साधूला विचारले, मी थोडे लिद दिले होते, पण ते जास्त झाले आहे का? साधू म्हणाले, "आपण जे काही कोणाला देतो ते दिवसेंदिवस फुलत जाते आणि योग्य वेळी आपल्याकडे परत येते, राजन हा त्याचाच परिणाम आहे." हे ऐकून पृथूचे डोळे भरून आले. त्याने साधूला विनवणी केली आणि म्हणाला, "महाराज! मला क्षमा करा मी पुन्हा अशी चूक करणार नाही." माझ्या दुष्कर्माचे प्रायश्चित्त करण्यासाठी मला काही मार्ग सांगा!” राजाची अशी दुःखद अवस्था पाहून साधू म्हणाला, “राजन यावर उपाय आहे, तुला असे कृत्य करावे लागेल, जे पाहणे चुकीचे आहे पण नाही. प्रत्यक्षात चुकीचे. *जेव्हा लोक तुम्हाला चुकीचे पाहतात तेव्हा ते तुमची निंदा करतील. जितके लोक तुमची निंदा करतील तितके तुमचे पाप हलके होईल.

तुझा अपराध तुझा निषेध निंदा करणार्‍यांच्या वाट्याला येईल.* हे ऐकून राजा पृथु राजवाड्यात आला आणि त्याने खूप विचार केला आणि दुसऱ्या दिवशी सकाळी दारूची बाटली घेऊन चौरस्त्यावर जाऊन बसला. सकाळी राजाला अशा अवस्थेत पाहून सर्वजण राजाची निंदा करू लागले, हा कसला राजा आहे, किती निंदनीय कृत्य करतोय. ते आकर्षक आहे का वगैरे. पण निंदेची पर्वा न करता राजा दिवसभर दारूड्यासारखा वागत राहिला. या सार्‍या कृतीनंतर राजा पृथु पुन्हा भिक्षुकडे पोहोचला तेव्हा वेळूच्या ढिगाऐवजी मूठभर काळे पाहून तो आश्चर्याने म्हणाला, "महाराज! हे कसे झाले? एवढा मोठा ढिगारा कुठे गायब झाला!"

साधू म्हणाले, "राजन, हे फक्त तुझ्या विनाकारण निंदेमुळे झाले आहे ज्यांनी तुमची अन्याय्यपणे निंदा केली आहे, तुमचे पाप त्या सर्वांमध्ये समान वाटले आहे.